Boterzuur

Boterzuur, ook bekend onder de systematische naam butaanzuur, is een carbonzuur met de structuurformule CH3CH2CH2CO2H. Geclassificeerd als een carbonzuur, het is een olieachtige, kleurloze vloeistof die oplosbaar is in water, ethanol en ether. Isoboterzuur (2-methylpropaanzuur) is een isomeer. Zouten en esters van boterzuur staan bekend als butyraten of butanoaten. Het zuur komt niet veel voor in de natuur, maar de esters zijn wijdverbreid. Het is een veel voorkomende industriële chemische stof.

Boterzuur wordt gebruikt bij de bereiding van verschillende butyraatesters. Het wordt gebruikt om celluloseacetaatbutyraat (CAB) te produceren, dat wordt gebruikt in een grote verscheidenheid aan gereedschappen, onderdelen en coatings, en beter bestand is tegen afbraak dan celluloseacetaat. CAB kan echter afbreken door blootstelling aan hitte en vocht, waardoor boterzuur vrijkomt.

Laagmoleculaire esters van boterzuur, zoals methylbutyraat, hebben meestal aangename aroma's of smaken. Als gevolg hiervan worden ze gebruikt als voedsel- en parfumadditieven. Het is een goedgekeurd voedingsaroma in de EU FLAVIS-database (nummer 08.005).

Vanwege zijn krachtige geur is het ook gebruikt als additief voor visaas. Veel van de in de handel verkrijgbare smaken die in karper (Cyprinus carpio) lokaas worden gebruikt, gebruiken boterzuur als esterbasis; het is echter niet duidelijk of vissen worden aangetrokken door het boterzuur zelf of door de stoffen die eraan zijn toegevoegd. Boterzuur was echter een van de weinige organische zuren waarvan werd aangetoond dat het smakelijk was voor zowel zeelt als bitterheid. De stof is ook door Sea Shepherd Conservation Society gebruikt als stankbom om de Japanse walvisvaarders te verstoren.